Skip to main content

Eva Eikhout

Presentatrice en programmamaker Eva Eikhout (25), geboren in het Radboud UMC te Nijmegen en getogen Groesbeekse (waar de Vierdaagse over de Zevenheuvelenweg loopt), is idolaat van Nijmegen. Met twee vriendinnen deelt ze sinds 2015 een appartement aan de Waalkade. "Ik houd van alles wat met Nijmegen samenhangt, dus lang leve BEP!" Eva en BEP wandelen door de binnenstad langs markante punten.

Tekst: Karlijn Raats
Foto: Marjolein Kok

Op weg naar De Wedren waar BEP met programmamaker Eva Eikhout heeft afgesproken, hangt er een lichtgeel zonlicht door de Prins Bernhardstraat. Eva’s vrolijke lach bij de ontmoeting past daar goed bij. Het grote publiek kent Eva van het programma ‘Weet wat je Date’ dat ze voor BNNVARA heeft gemaakt. Eva Jinek nodigde haar vorig jaar oktober uit aan tafel om erover te praten. Haar naamgenote noemde haar ‘Eef’. "Ik dacht op slag, “we are friends!”, lacht Eva. "Het was geweldig bij Eva Jinek, ik voelde me op mijn gemak. Ik heb er contacten opgedaan. Eva was supergrappig en erg slim."

Activiteiten

In augustus maakt Eva weer een grote serie voor BNNVARA. Ditmaal over volwassen worden. Momenteel maakt Eva de podcast ‘Onbeperkt’ in opdracht van Uniek Sporten, waarin ze als vrouw met een fysieke beperking samen met Wilfred Genee (in)valide sporters interviewt. Daarnaast schrijft ze scripts voor video’s, presenteert events en geeft workshops over sociale media en films aan bijvoorbeeld jongeren voor het Nijmeegse jongerentelevisieprogramma Beeldbrengers TV.

De wijde wereld in

Eva komt uit een warm nest en is de oudste van drie dochters. Haar eerste twee studiejaren Communicatie en Multimedia Design volgde ze aan de Hogeschool in Arnhem. Eva bleef daar-door met alle plezier thuis wonen. De stap van schoolgaan in Arnhem op haar zeventiende was al groot genoeg, want Arnhem leek de andere kant van de wereld. "Heel spannend vond ik die stap. Ook het reizen met de taxi," zegt Eva. Ze lacht: "Grappig hoezeer ik daarin ben gegroeid, want nu reis ik voor mijn werk door heel Nederland."

Steeds bekender

Aan het begin van haar derde studiejaar ging Eva op kamers. Niet in Arnhem, maar in Nijmegen! "Ik vind Nijmegen gewoon veel leuker! Ik heb tijdens mijn studententijd vrienden voor het le-ven gemaakt, heb vrijwilligerswerk gedaan in het ziekenhuis, had een bijbaan in de marketing: supertijd." Vlak na haar studie rolde Eva de BNNVARA Academy in. Een jaar lang deed ze volop redactiewerk en ging ze door heel het land om te draaien. Vlak daarna werkte ze bij de DWDD-redactie en werkte ze met de super gedreven Matthijs van Nieuwkerk. Eva: "Ik had mezelf tij-dens mijn studie Communicatie en Multimedia Design al ingeschreven bij de Kamer van Koop-handel onder de naam Oakwood Media Productions, omdat ik al wel eens opdrachten kreeg. Vanaf het moment dat mensen me aan het werk zagen bij DWDD en in Weet wat je date, nam het aantal klussen alsmaar toe."

Foto's: Marjolein Kok

Nyma

Er zijn veel speciale plekken in ‘Nyma’ voor Eva: ze woont aan de Waalkade, heeft mooie herin-neringen aan het Faberplein op Roze Woensdag, De Wedren waar ze ’s ochtend om 05:00 uur de eerste lopers aanmoedigde tijdens de Vierdaagse, het Vasim-terrein waar ze veel feestjes heeft gevierd, creatieve werkplaats Hubert waar ze voor het eerst op slag verliefd werd op ie-mand (die helaas al een vrouw en kind had), Snackbar Corry in Oost, Humphreys waar ze met vrienden na een nacht doorhalen buiten op een muurtje zat en de vriendschap vierde, het Her-togplein waar ze ooit om 06:00 ’s ochtends een zwaar beschonken vriend heeft opgehaald. Het is maar een greep uit haar mooie studententijd.

‘Vanaf DWDD en Weet wat je date nam het aantal klussen alsmaar toe’

Beperkt? Het is maar hoe je het bekijkt

We schuiven aan tafel in Puck. Eva drinkt een geperste rode fruitsap waar de versheid vanaf spat, BEP een hemelse koffie. Ziet Eva door haar fysieke beperking snel bij anderen hun sterke en zwakke punten? "Ja, ik zie zelfs dingen aan mensen die ze zelf niet eens doorhebben. Ik denk vaak: jouw handicap is erger dan mijn handicap! Ik ben er van overtuigd dat het veel beperken-der is als er iets dwars zit tussen je oren dan mijn fysieke beperking. Als je depressie hebt, kan je niet aan een ander vragen om de depressie uit je hoofd te halen. Dat geldt voor allerlei soor-ten angsten en depressies, maar ook voor overprikkeling. Dat soort problematieken zijn pas écht beperkend." Ze lacht een stralende lach: "Mensen dénken dat mijn fysieke beperking erg is, maar het is helemaal niet zo erg. Mijn beperking is praktisch van aard. Lastige situaties kan ik vaak makkelijk oplossen met een rolstoel, de lift, aangepaste kleding en in sommige gevallen door een ander om hulp te vragen. Ik heb natuurlijk wel elke dag zorg nodig. Maar als mensen mij zien, snappen ze dat ik ergens niet naar binnen kan of ergens niet bij kan. Ze willen best even helpen of stappen opzij zodat ik erlangs kan. Geestelijke problemen zijn daarentegen meestal niet zichtbaar aan de buitenkant. Daardoor lopen mensen met die problemen eerder tegen onbegrip aan. Bovendien ben ik van mening dat elk mens met bepaalde beperkingen leeft, van groot tot klein. Ik ben allang blij dat ik superleuke zorgverleners om me heen heb. Wellicht is deze positiviteit een overlevingsmechanisme en natuurlijk baal(de) ik ook wel eens stevig doordat ik in een pretpark niet in alle attracties kan of toen mijn moeder me vroeger ophaalde bij McDonalds, terwijl mijn middelbare schoolvrienden samen naar huis fietsten. Maar ik accepteer uiteindelijk dat sommige dingen voor mij niet zijn weggelegd en daardoor zijn de baalmomenten schaars."

Overal naartoe met eigen vervoer

Op één punt deed Eva absoluut geen concessie: tijdens haar studie leerde ze autorijden in een aangepaste VW Transporter T5, waarbij ze met een joystick alle rijhandelingen uitvoerde en haalde haar rijbewijs. "Dat is technisch en praktisch heel goed mogelijk," zegt Eva. "De beper-king die hierbij om de hoek kwam kijken, zat ‘m in de bureaucratie van het UWV. Het UWV keek alsmaar naar de kosten die ermee gepaard gingen: als ik na mijn studie in Nijmegen zou gaan wonen en werken, was de taxi goedkoper dan een aangepaste autobus met ruimte voor de rol-stoel en passagiers. Ik heb ervoor gevochten en die uiteindelijk toch gekregen. Dat was echt next level, want het werk dat ik nu doe en het leven dat ik nu leid waren er nooit geweest zonder mijn vervoersmiddel. Ik kan gaan waar ik wil, dat is van ongekende waarde voor mij. Tij-dens mijn studietijd was ik zelfs mobieler dan studiegenoten, die afhankelijk waren van de treintijden!" Voordat we afsluiten bij De Blonde Pater, waar ze graag ontbijt, moet Eva tussendoor een huis-genote redden die zich heeft buitengesloten. Ze ‘racet’ zoals ze het zelf zegt, even snel naar huis, stralend tussen het winkelend publiek door, net zoals ze aan kwam tijdens de ontmoeting.